Η αιώνια επιστροφή...

To cineTAZ επανέρχεται στη μεγάλη οθόνη το καλοκαίρι
του 2016, με οχτώ προβολές που θα φιλοξενηθούν
στο αίθριο της κατάληψης Rosa Nera, από 15/7 ως 2/9. 

  

Η ιστορία του κόσμου είναι γεμάτη ονόματα, όμως ελάχιστοι γράφονται σε αυτήν, έχοντας χαράξει ολότελα δική τους πορεία, σε πείσμα του περιβάλλοντος και των συνθηκών.  Σε ατομικό επίπεδο, η κατεστημένη κοινωνία δείχνει παραδοσιακά κάποια ανοχή απέναντι στους καλλιτέχνες, κι ίσως μεγαλύτερη στους "αιθεροβάμονες". Όμως για τις συλλογικότητες, η ρήξη και η σύγκρουση είναι συχνά η μόνη επιλογή. Το πρόγραμμα των οχτώ αυτών ταινιών δε φιλοδοξεί βέβαια να εξαντλήσει το θέμα, δίνει όμως αφορμές για να εμπνευστούμε από ανθρώπους ή ομάδες που δεν το έβαλαν κάτω και που με τη δράση τους άνοιξαν δρόμους για όλους.

 

15 Ιουλίου 
Μουμία: Επαναστάτης Μεγάλων Αποστάσεων
Long Distance Revolutionary: A Journey with Mumia Abu-Jamal (2012)

Σκην: Stephen Vittoria 
Εμφανίζονται: Άντζελα Ντέιβις, Ταρίκ Άλι, Ντικ Γκρέγκορυ, Έιμυ Γκούντμαν κ.ά. 

Ο Μουμία Αμπού Τζαμάλ καταδικάστηκε σε θάνατο για ένα έγκλημα που πιθανότατα δεν διέπραξε. Σήμερα εκτίει ποινή ισόβιας κάθειρξης στις ΗΠΑ, όμως το ντοκυμαντέρ αυτό δεν εστιάζει στο αστυνομικό ή στο δικαστικό ρεπορτάζ. Αν και παίρνει θέση για τα γεγονότα, ενδιαφέρεται κυρίως να αναδείξει τη ζωή και τη δράση αυτού του σπάνιου ανθρώπου πριν και μετά τον εγκλεισμό. Ακτιβιστής αλλά και αυτοδίδακτος διανοούμενος, ο Μουμία συνεχίζει ακαταπόνητος να παρεμβαίνει στα κοινά, παρά τις αντιξοότητες που καλείται να αντιμετωπίσει. Καταπιάνεται με θέματα της μαύρης κοινότητας, αλλά και της σύγχρονης κοινωνίας γενικότερα, αναλύοντάς τα με μυαλό που κόβει σαν ξυράφι - κάνοντάς μας πραγματικά ν' αναρωτηθούμε τι θα κατόρθωνε, αν μπορούσε να δρα χωρίς τους περιορισμούς της φυλάκισης.








22 Ιουλίου 

Ο Χορός της Πραγματικότητας - Alejandro Jodorowsky
La Danza de la Realidad (2013)

Σκην: Alejandro Jodorowsky  
Εμφανίζονται: Βρόντις Χοδορόφσκι, Πάμελα Φλόρες, Τζερεμάιας Χέρσκοβιτς 

Ο Γιοντορόφσκι -όπως συνηθίσαμε να λέμε τον Αλεχάνδρο Χοδορόφσκι- είναι από τις μορφές εκείνες που πλάθουν έναν ιδιωτικό, ιδιόμορφο και ιδιώνυμο κινηματογράφο, τον οποίο εύκολα ή λατρεύεις ή μισείς. Αυτόνομος και εσωστρεφής όσο μπορεί να είναι μόνο ένας γνήσιος ποιητής, παρουσιάζει εδώ, στα 84 του, ένα ενθύμημα βίου, όχι ορθολογικό και ιστοριογραφικό, αλλά βουτηγμένο στον λαϊκό μεξικάνικο σουρεαλισμό που μας δείχνει από την εποχή του El Topo ή του αιματοβαμμένου Santa Sangre. Κι αν απορείς πώς ένας άνθρωπος με τέτοιο έργο έφτασε ως το Χόλλυγουντ, ακούγοντάς τον να μιλά καταλαβαίνεις πώς όλα είναι εφικτά για κάποιον που χαίρεται γνήσια το μαγικό ρεαλισμό σαν κομμάτι της καθημερινής ζωής.











29 Ιουλίου 

Νύχτα Στριφογυρίζουμε Και η Φωτιά Μάς Καίει
In Girum Imus Nocte Et Consumimur Igni... (1978) 

+ Sur le passage de quelques personnes à travers une assez courte unité de temps (1959)

Σκην: Guy Debord 

Λόγω ιδιοσυγκρασίας -αλλά όχι μόνο- ο Γκυ Ντεμπόρ έχει και σήμερα περισσότερους πολέμιους απ' ό,τι φίλους, όπως όταν ήταν ζωντανός. Όμως, ανεξάρτητα από την οπαδική αντίληψη, τίποτα δεν αναιρεί τη θέση του ανάμεσα στις πιο λαμπρές φυσιογνωμίες του 20ού αιώνα. Τα δυο αυτά οπτικά δοκίμια που υπογράφει παρέχουν έναν πρώιμο, ηρωικό και αφοριστικό απολογισμό. Δεν πείθουν, βέβαια, ως "αντικειμενική καταγραφή της πραγματικότητας", δεν το επιχειρούν καν. Με τη συγκινησιακή τους φόρτιση, δίνουν καλή εικόνα του τρόπου σκέψης μιας μάχιμης περιθωριακής ομάδας που άφησε το στίγμα της στη μεταπολεμική Ευρώπη.







5 Αυγούστου 

Μαύροι Πάνθηρες, Εμπροσθοφυλακή της Επανάστασης 
Black Panthers, Vanguard of The Revolution (2015)

Σκην: Stanley Nelson 
Εμφανίζονται: Χιούυ Νιούτον, Μπόμπυ Σηλ, Έλντριτζ Κλήβερ,Φρεντ Χάμπτον κ.ά. 

Είναι σίγουρα δύσκολο να αποτυπωθεί νηφάλια και διεισδυτικά ένα ολόκληρο μαζικό κίνημα που αποτελεί ακόμη ζωντανή Ιστορία, ενώ και τα ίδια τα στελέχη του βρίσκονται σε σχεδόν εμπόλεμο διχασμό. Ο Στάνλεϋ Νέλσον, όμως, κάνει φιλότιμη προσπάθεια και παραδίδει μια συναρπαστική καταγραφή της εξέλιξης του Κόμματος των Μαύρων Πανθήρων, από τη γένεσή του στο Όκλαντ ως και την παρακμή του. Με άφθονα πλάνα αρχείου και με συνεντεύξεις από επίκαιρα ή σημερινές, παρουσιάζει συνοπτικά την οργάνωσή του Κόμματος και πιο αναλυτικά τις δράσεις του. Ιδιαίτερο βάρος δίνεται βέβαια και στην καταστολή που γνώρισε από το FBI, χωρίς όμως να κρύβονται οι προσωπικές, "ανθρώπινες" αδυναμίες που συνέβαλλαν στην πτώση. Ο Νέλσον, μάλιστα, καταφέρνει κάτι σπάνιο, καθώς στην πορεία αναδεικνύει κι ένα μέρος από τον πολιτικό λόγο που αρθρώθηκε από τα στελέχη του Κόμματος, ακόμη και με αφορμή τη σύγκρουση των αντιμαχόμενων τάσεων στο εσωτερικό του. Μπορεί το θέμα να φαίνεται μακρινό πια, αλλά είναι από τις ταινίες που δεν θες να τελειώσουν.







12 Αυγούστου 

Ποιος είναι ο Φέλα Κούτι; 
Finding Fela (2014)

Σκην: Alex Gibney 
Εμφανίζονται: Φέλα Κούτι, Φέμι Κούτι, Μπιλλ Τ. Τζόουνς, Τόνυ Άλλεν κ.ά. 

Ένας μουσικός από τη Νιγηρία θα παρουσίαζε ίσως μικρό ενδιαφέρον για το ευρύτερο κοινό, έστω και αν δημιούργησε το σπουδαίο μείγμα τζαζ και αφρικάνικων ρυθμών που ονομάστηκε afrobeat. Όμως πέρα από καλλιτεχνική ιδιοφυΐα, ο Φέλα Κούτι ήταν μαχητική προσωπικότητα με οξύ κοινωνικό προσανατολισμό, ένας από τους ανθρώπους που δεν παύουν να εμπνέουν, παρά τις αμφιλεγόμενες πλευρές τους. Γόνος αστικής οικογένειας και σπουδαγμένος στο Λονδίνο, επέλεξε παρ' όλ' αυτά την ολομέτωπη και πολύχρονη σύγκρουση με το διεφθαρμένο καθεστώς στη χώρα του, φτάνοντας να ξυλοκοπηθεί και να φυλακιστεί κατ' επανάληψη. Αναζήτησε στην αφρικανική του παράδοση την ταυτότητα του φύλαρχου και του ανιμιστή, και επέμεινε να προκαλεί με όχημα την αξεπέραστη μουσική του. Μέσα από την απόπειρα κάποιων Αμερικανών να στήσουν ένα μιούζικαλ για τη ζωή του, αυτό το εξαιρετικά διερευνητικό ντοκυμαντέρ δείχνει ταυτόχρονα και την ειλικρινή αμηχανία των Δυτικών που αδυνατούν να υπερβούν τη δική τους κοσμοθεωρία, υπενθυμίζοντας πως όσο κοσμοπολίτες κι αν είμαστε, το πολιτισμικό σοκ παραμένει βαθύ.







19 Αυγούστου 

Μαγικό Ταξίδι - Οι Beat συναντούν τους Merry Pranksters 
Magic Trip: Ken Kesey's Search for a Kool Place (2011)

Σκην: Alex Gibney 

Εμφανίζονται: Κεν Κήζυ, Τίμοθυ Λήρυ, Νηλ Κάσαντυ, Τζακ Κέρουακ, κ.ά. 

Το 1964 ο συγγραφέας της "Φωλιάς του Κούκου" πήρε οδηγό στο Μαγικό Λεωφορείο τον Νηλ Κάσσαντυ (τον αληθινό ήρωα του "Στο Δρόμο"), και με μια παρέα προ-χίππηδες ξεκίνησαν από το Σαν Φρανσίσκο για τη Νέα Υόρκη και πίσω. Τα θρυλικά ταξίδια τους γράφτηκαν σε φιλμάκια 16mm που χάθηκαν για χρόνια. Ο Άλεξ Γκίμπνυ τα βρήκε σ' έναν αχυρώνα, τα έβαλε σε μια σειρά, κι αφού πρόσθεσε σύγχρονες συνεντεύξεις και πλάνα αρχείου, μας προσφέρει ένα διαφωτιστικό και διασκεδαστικό πορτραίτο της αντικουλτούρας των '60, πολύ πριν γίνει μόδα. Κέννεντυ, Βιετνάμ, αγώνες για τα πολιτικά δικαιώματα, νεανική παραβατικότητα και εξέγερση, ναρκωτικά και πάθος για ζωή, απογοήτευση, παραίτηση και κυνισμός, μέσα από τα μάτια κάποιων που έπλασαν το σύγχρονο κόσμο και, μαζί, την εικόνα μας γι' αυτόν.










26 Αυγούστου 

Φαντάσου να Ξυπνούσες Αύριο Και Όλη η Μουσική
Να Είχε Εξαφανιστεί 

Imagine Waking Up Tomorrow And All Music Has Disappeared (2015)

Σκην: Stefan Schwietert 
Εμφανίζονται: Μπιλλ Ντράμμοντ, Τζων Χιρστ, KLF, The17 

Αν και συνιδρυτής των KLF, ενός από τα πιο δημοφιλή συγκροτήματα της ποπ των '90s, ο Μπιλλ Ντράμμοντ κόντραρε όσο λίγοι τους κανόνες της εμπορευματοποίησης. Όχι μόνο έκαψε ένα εκατομμύριο λίρες πάνω στη σκηνή, αλλά και διέλυσε το σχήμα στο αποκορύφωμά του, για να στραφεί σε καταστασιακές δράσεις που επιχειρούν να φέρουν τον κοινό, καθημερινό άνθρωπο σε άμεση επαφή με την πηγή της μουσικής μέσα του. Εδώ τον παρακολουθούμε να στήνει την αυτοσχέδια χορωδία The17 σε πιάτσες ταξί και σε εργοστάσια, ενώ παράλληλα  μιλά για τις περιπέτειές του στη βιομηχανία του θεάματος. Χωρίς καμιά διάθεση να τον προβάλλει ως ήρωα ή ως μάρτυρα, ο Στέφαν Σβίτερτ συνθέτει ένα αναζωογονητικό και καθόλου ακαδημαϊκό σχόλιο πάνω στη δημιουργική έκφραση,
τη μουσική και την κοινωνία του 21ου αιώνα. 










2 Σεπτεμβρίου

Η Φιλμική Μπαλάντα της Μαμάς του Νταντά 
The Filmballad of Mamadada (2013)

Σκην: Lily Benson, Cassandra Guan 
Εμφανίζονται: Τζοάννα Πίκερινγκ κ.ά 

Πρέπει να είναι κανείς πολύ βαθιά μυημένος στην ιστορία της τέχνης, για να έχει έστω ακουστά το πομπώδες όνομα της βαρόνης Έλσας φον Φράυταγκ Λορινγκχόφεν. Κι όμως, η ζωή και το έργο της, όπως αναπτύσσονται εδώ, δείχνουν ότι θα δικαιούνταν μια θέση πιο επιφανή - αν δεν ήταν γυναίκα, και τόσο ιδιαίτερη. Μέσα στο ταραχώδες τοπίο του μεσοπολέμου, αψηφώντας τις κοινωνικές συμβάσεις, βρέθηκε από την Ευρώπη στη Νέα Υόρκη, όπου συμμετείχε ενεργά στην καλλιτεχνική πρωτοπορία, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στη γένεση του Νταντά, όχι ως μούσα, αλλά ως δημιουργός. Παρ' όλο, όμως, που ο χαρακτήρας της, μαζί με τις συνθήκες της εποχής, εμπόδισαν την καθιέρωσή της -ενώ και το έργο της ιδιοποιήθηκαν στενοί φίλοι της, όπως ο Μαρσέλ Ντυσάν-, η σύγχρονη έρευνα φέρνει στο φως το σημαντικό κληροδότημα που άφησε στον πολιτισμό. Μια ταινία που δημιουργήθηκε συλλογικά από 49 καλλιτέχνες και με χρηματοδότηση από το kickstarter.